Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 (classice)
Syllabificatio phonetica: bun·bu·ri·ō — morphologica: bunbur-iō

Notatio +/-

Anglice: bunbury, ab Oscar Wilde

Verbum transitivum +/-

bunbur|iō, -īre, -īvī, -ītum

  1. (calx, hapax, iocosus) simulāre esse alium hominem ut officia fugiat.[1]

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
bunbur- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. bunburiō bunburiam   bunburiēbam bunburīrem bunburiam  
II. sing. bunburīs bunburiās bunburī! bunburiēbās bunburīrēs bunburiēs bunburītō!
III. sing. bunburit bunburiat   bunburiēbat bunburīret bunburiet bunburītō!
I. plur. bunburīmus bunburiāmus   bunburiēbāmus bunburīrēmus bunburiēmus  
II. plur. bunburītis bunburiātis bunburīte! bunburiēbātis bunburīrētis bunburiētis bunburītōte!
III. plur. bunburiunt bunburiant   bunburiēbant bunburīrent bunburient bunburiuntō!
Thema Vox passiva
bunbur- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. bunburior bunburiar   bunburiēbar bunburīrer bunburiar  
II. sing. bunburīris bunburiāris bunburīre! bunburiēbāris bunburīrēris bunburiēris bunburītor!
III. sing. bunburītur bunburiātur   bunburiēbātur bunburīrētur bunburiētur bunburītor!
I. plur. bunburīmur bunburiāmur   bunburiēbāmur bunburīrēmur bunburiēmur  
II. plur. bunburīminī bunburiāminī bunburīminī! bunburiēbāminī bunburīrēminī bunburiēminī
III. plur. bunburiuntur bunburiantur   bunburiēbantur bunburīrentur bunburientur bunburiuntor!
Thema Vox activa
bunburīv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. bunburīvī bunburīverim bunburīveram bunburīvissem bunburīverō
II. sing. bunburīvistī bunburīveris bunburīverās bunburīvissēs bunburīveris
III. sing. bunburīvit bunburīverit bunburīverat bunburīvisset bunburīverit
I. plur. bunburīvimus bunburīverimus bunburīverāmus bunburīvissēmus bunburīverimus
II. plur. bunburīvistis bunburīveritis bunburīverātis bunburīvissētis bunburīveritis
III. plur. bunburīvērunt bunburīverint bunburīverant bunburīvissent bunburīverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
bunburīre bunburīvisse bunburītūrum,
-am, -um esse
bunburiēns   bunburītūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
bunburīrī bunburītum,
-am, -um esse
bunburītum īrī   bunburītus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
bunburiendī bunburiendus, -a, -um bunburītum bunburītū

Translationes +/-

simulāre esse alium hominemdilatare ▼
simulāre esse alium hominemcollabi ▲

Loci +/-