Discretiva

  conferat dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnferat tertia singularis praesens activa coniunctivus cōnferō (cōnferre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈkoːnferat/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fe·rat — morphologica: con-fer-at

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Siquidem in morbis, cum multum fortuna conferat, eademque saepe salutaria, saepe vana sint, potest dubitari, secunda valetudo medicinae an corporis an *** beneficio contigerit. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, prooemium. [[1] ] — conferat
  2. Vicicitatio: conferat.