conferuntur
Discretiva
conferuntur dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
cōnferuntur | tertia pluralis | praesens | passiva | indicativus | cōnferō (cōnferre) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /koːnfeˈruntur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cōn·fe·run·tur — morphologica: con-fer-untur
Loci +/-
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 45, [126] — conferuntur
- ↑ Vicicitatio: conferuntur.