consumitur
Discretiva
consumitur dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
cōnsūmitur | tertia singularis | praesens | passiva | indicativus | cōnsūmō (cōnsūmere) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /koːnˈsuːmitur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cōn·sū·mi·tur — morphologica: con-sum-itur
Loci +/-
Aulus Cornelius Celsus 30 | C. Plinius Secundus 23-79 | |||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- is enim [febre adiecta] nervorum distentione consumitur, nisi aut febris accessit, aut eo tempore, quo ebrietas solvi debet, loqui coepit. —De Medicina Celsi [1][2]
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, VI. [[8] ] — consumitur
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: consumitur.
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 19, [45] — consumitur