Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /deːfeːnˈsuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·fēn·sū·rus — morphologica: de-fens-ur-us

Notatio

+/-
← Latinedēfendō

Participium

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
dēfēnsūrus
futurum activa participium­ nominativo dēfendō (dēfendere)

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. dēfēnsūrus dēfēnsūra dēfēnsūrum nom. dēfēnsūrī dēfēnsūrae dēfēnsūra
gen. dēfēnsūrī dēfēnsūrae dēfēnsūrī gen. dēfēnsūrōrum dēfēnsūrārum dēfēnsūrōrum
dat. dēfēnsūrō dēfēnsūrae dēfēnsūrō dat. dēfēnsūrīs dēfēnsūrīs dēfēnsūrīs
acc. dēfēnsūrum dēfēnsūram dēfēnsūrum acc. dēfēnsūrōs dēfēnsūrās dēfēnsūra
abl. dēfēnsūrō dēfēnsūrā dēfēnsūrō abl. dēfēnsūrīs dēfēnsūrīs dēfēnsūrīs
voc. dēfēnsūre dēfēnsūra dēfēnsūrum voc. dēfēnsūrī dēfēnsūrae dēfēnsūra

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58...+17
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
P. Cornelius Tacitus
55–117
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
antiq. class.class.class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (70 a.C.n. / 684 a.u.)

  • Mancipes a civitatibus pro frumento pecuniam exegerunt. Quid? hoc Verre praetore factum est solum? Non, sed etiam quaestore Caecilio. Quid igitur? daturus es huic crimini quod et potuisti prohibere ne fieret et debuisti, an totum id relinques? Ergo id omnino Verres in iudicio suo non audiet quod, cum faciebat, quem ad modum defensurus esset non reperiebat. —Divinatio in Caecilium Ciceronis [1][2]

class.

  • Ne tamen nuda auxiliis Romanis Hispania esset, quam provinciam sortitus erat, Cn. Scipionem fratrem cum maxima parte copiarum adversus Hasdrubalem misit, non ad tuendos tantummodo veteres socios conciliandosque novos sed etiam ad pellendum Hispania Hasdrubalem. Ipse cum admodum exiguis copiis Genuam repetit, eo qui circa Padum erat exercitu Italiam defensurus. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

class.

  • Est aliquis dignus, a quo beneficium accipiam, sed danti nociturum est; ideo non accipiam, quia ille paratus est mihi cum incommodo aut etiam periculo suo prodesse. Defensurus est me reum, sed illo patrocinio regem sibi facturus inimicum; inimicus sum, si, cum ille pro me periclitari velit, ego, quod facilius est, non facio, ut sine illo pericliter. —De beneficiis Senecae [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

  • Ac primo Valerius Festus legatus studia provincialium cum fide iuvit; mox nutabat, palam epistulis edictisque Vitellium, occultis nuntiis Vespasianum fovens et haec illave defensurus, prout invaluissent. deprehensi cum litteris edictisque Vespasiani per Raetiam et Gallias militum et centurionum quidam ad Vitellium missi necantur: plures fefellere, fide amicorum aut suomet astu occultati. —Historiae P. Cornelii Taciti [5][2]

saec. II.

  • existimatur etiam equestres census pollicitus singulis; quod accidit opinione falsa. nam cum in adloquendo adhortandoque saepius digitum laevae manus ostentans adfirmaret se ad satis faciendum omnibus, per quos dignitatem suam defensurus esset, anulum quoque aequo animo detracturum sibi, extrema contio, cui facilius erat videre contionantem quam audire, pro dicto accepit, quod visu suspicabatur; promissumque ius anulorum cum milibus quadringenis fama distulit. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Caecilium. (Universitas Turicensis): X. [33] — defensurus
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: defensurus.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXI, caput 32, [5] — defensurus
  4. 4.0 4.1 Lucius Annaeus Seneca - De beneficiis. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 2. 21, versus 3 — defensurus
  5. 5.0 5.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber IV.  [98] — defensurus
  6. 6.0 6.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber primus. Divus Iulius. XXXIII. — defensurus