Solum demonstrant Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Demonstrant.

Discretiva

  demonstrant dictio est in variis linguis:

Dictiones similes +/-

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dēmōnstrant tertia pluralis praesens activa indicativus dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /deːˈmoːnstrant/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trant — morphologica: de-monstr-ant

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • editos partus exercent cursu et fugam meditari docent, ad praerupta ducunt saltumque demonstrant. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 80, [216] — demonstrant
  2. Vicicitatio: demonstrant.