deus
Latine +/-
Appellatio +/-
deus API: /ˈdeus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: de·us — morphologica: de-us
Notatio +/-
- Articulus principalis: deus (notatio)
A lingua prisca Indoeuropaea *deivo-. Ab origine hoc verbum et divus idem verbum fuit.
Nomen substantivum +/-
dĕ|us, -ī (masc.; fem. dea)
- √ Ens cui vis supernaturalis conceptum est, et quod a sacrificiis, suppliciis, etc., propitiatum est; divinitas; divus.
Declinatio +/-
m. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | deus | dī deī diī |
I |
gen. | deī | deōrum deûm |
II |
dat. | deō | dīs deīs diīs |
III |
acc. | deum | deōs | IV |
abl. | deō | dīs deīs diīs |
VI |
voc. | deus dee |
dī deī diī |
V |
Translationes +/-
Ens cui vis supernaturalis conceptum est
|
|
Loci +/-
Latinitas Romana +/-
saec. VI. a.C.n.