Discretiva

  diluvionem dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
dīluviōnem casus accusativus singularis substantivi dīluviō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /diːˈlu.wiˈoːnem/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lu·vi·ō·nem — morphologica: diluvion-em

Loci

+/-
Q. Septimius Florens Tertullianus
ca. 150-230
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

  • Astyages Medorum regnator quod filiae Mandanae adhuc virginis vesicam in diluvionem Asiae fluxisse somnio viderit, Herodotus refert; item anno post nuptias eius ex isdem locis vitem exortam toti Asiae incubasse. Hoc etiam Charon Lampsacenus Herodoto prior tradit. Qui filium eius tanto operi interpretati sunt, non fefellerunt, siquidem Asiam Cyrus et mersit et pressit. —De anima Tertulliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Septimius Florens Tertullianus - De anima. (The Latin Library): Capitulum XLVI., [4] — diluvionem
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: diluvionem.