Discretiva

  explorarit dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
explōrārit tertia singularis perfectum activa coniunctivus explōrō (explōrāre)
explōrārit tertia singularis futurum exactum activa indicativus explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /eks.ploːˈraːrit/(classice)
Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·rit — morphologica: ex-plora[v-e]rit

Formae aliae

+/-

Loci

+/-
Q. Septimius Florens Tertullianus
ca. 150-230
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

  • Cui vero tantum patuit in dei opera, ut alicui haec deesse praesumpserit? Herophilus ille medicus aut lanius, qui sexcentos exsecuit, ut naturam scrutaretur, qui hominem odiit, ut nosset, nescio an omnia interna eius liquido explorarit, ipsa morte mutante quae vixerant, et morte non simplici, sed ipsa inter artificia exsectionis errante. —De anima Tertulliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Septimius Florens Tertullianus - De anima. (The Latin Library): Capitulum 10, [4] — explorarit
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: explorarit.