Discretiva

  finitorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales1

+/-
Forma Modus flexurae originis
fīnītōrum casus genitivus pluralis · genus masculinum participii fīnītus
fīnītōrum casus genitivus pluralis · genus neutrum participii fīnītus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /fiːniːˈtoːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: fī·nī·tō·rum — morphologica: finit-orum

Proprietates grammaticales2

+/-
Forma Modus flexurae originis
fīnītōrum casus genitivus pluralis substantivi fīnītor

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /fiːniːˈtoːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: fī·nī·tō·rum — morphologica: finitor-um

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (63 a.C.n. / 691 a.u.)

  • Atque illud circumspicite vestris mentibus una, Quirites. Legatos nostros, homines auctoritate tenui, qui rerum privatarum causa legationes liberas obeunt, tamen exterae nationes ferre vix possunt. Grave est enim nomen imperi atque id etiam in levi persona pertimescitur, propterea quod vestro, non suo nomine, cum hinc egressi sunt, abutuntur. Quid censetis, cum isti xviri cum imperio, cum fascibus, cum illa delecta finitorum iuventute per totum orbem terrarum vagabuntur, quo tandem animo, quo metu, quo periculo miseras nationes futuras? —De lege agraria oratio secunda contra P. Servilium Rullum tr. pleb. in Senatu Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De lege agraria. (The Latin Library): Oratio secunda contra P. Servilium Rullum tr. pleb. in Senatu. XVII. [45] — finitorum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: finitorum.