Discretiva

  gesserunt dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
gessērunt tertia pluralis perfectum activa indicativus gerō (gerere)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /gesˈseːrunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: ges·sē·runt — morphologica: gess-erunt

Formae aliae +/-

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Quod si magnum id foramen est, sicut solet esse in is, qui maiora pondera auribus gesserunt, incidere quod superest ad extremum oportet; supra deinde oras scalpello exulcerare, et postea suere, ac medicamentum, qu<o> glutinetur, inponere. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, VIII. [[4] ] — gesserunt
  2. Vicicitatio: gesserunt.