Discretiva

  iaciendis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
iaciendīs casus dativus pluralis gerundivi iaciendus
iaciendīs casus ablativus pluralis gerundivi iaciendus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ja.kiˈen.diːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ia·ci·en·dīs — morphologica: iac-iend-is

Loci

+/-
Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 220-244 u.c.)

  • Nam cum velut posito bello fundamentis templi iaciendis aliisque urbanis operibus intentum se esse simularet, Sextus filius eius, qui minimus ex tribus erat, transfugit ex composito Gabios, patris in se saevitiam intolerabilem conquerens: iam ab alienis in suos vertisse superbiam et liberorum quoque eum frequentiae taedere, ut quam in curia solitudinem fecerit domi quoque faciat, ne quam stirpem, ne quem heredem regni relinquat. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 53, [5] — iaciendis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: iaciendis.