inducebat
Discretiva
inducebat dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
indūcēbat | tertia singularis | imperfectum | activa | indicativus | indūcō (indūcere) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /induːˈkeːbat/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·dū·cē·bat — morphologica: in-duc-ebat
Loci +/-
Titus Livius -58/+17 | Aulus Gellius ca. 130-170 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XLIV, caput 23, [1] — inducebat
- ↑ 2.0 2.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber quintus. Capitulum V, [3] — inducebat
- ↑ 3.0 3.1 Vicicitatio: inducebat.