inductor
Latine +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /inˈduktor/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·duc·tor — morphologica: in-duct-or
Notatio +/-
Nomen substantivum +/-
induct|or, -ōris masc.
- Qui aliquid inducit. [1]
- (Translate) inductores sunt, qui servos caedunt, quod exercitum ulmorum in eorum terga tamquam tectorium in parietes inducunt. [1]
- Homo ad fallendum paratus. [2]
Declinatio +/-
| m. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | inductor | inductōrēs | I |
| gen. | inductōris | inductōrum | II |
| dat. | inductōrī | inductōribus | III |
| acc. | inductōrem | inductōrēs | IV |
| abl. | inductōre | inductōribus | VI |
| voc. | inductor | inductōrēs | V |
Usus +/-
- …
- Inductores acerrimi, gnarique nostri tergi, qui saepe ante in nostras scapulas cicatrices indiderunt. (Plaut. Asin. 3. 2. 6.)
Dictiones collatae +/-
Synonyma
- …
- …
- fraudator
Collocationes
- inductor litterarum
Dictiones derivatae +/-
Translationes +/-
Qui aliquid inducit
|
Qui servos caedunt
|
|
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 809 — “INDUCTOR, ōris, m. 3.”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — inductor, ōris, m. (tom. 2, p. 0210)