inveniendi
Discretiva
inveniendi dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
inveniendī | —
|
—
|
activa | gerundium | genitivo | inveniō (invenīre) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
inveniendī | casus genitivus singularis · genus masculinum | gerundivi inveniendus |
inveniendī | casus genitivus singularis · genus neutrum | gerundivi inveniendus |
inveniendī | casus nominativus pluralis · genus masculinum | gerundivi inveniendus |
inveniendī | casus vocativus pluralis · genus masculinum | gerundivi inveniendus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /inweniˈendiː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·ve·ni·en·dī — morphologica: in-veni-end-i
Loci +/-
M. Tullius Cicero -106…-43 | Lucius Annaeus Seneca -3/+65 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- Cumque duae sint artes, quibus perfecte ratio et oratio compleatur, una inveniendi, altera disserendi, hanc posteriorem et Stoici et Peripatetici, priorem autem illi egregie tradiderunt, hi omnino ne attigerunt quidem —De finibus Ciceronis [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quartus. 4 [10] — inveniendi
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: inveniendi.
- ↑ 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis): Tomus / Liber 15. 94, versus [32] — inveniendi