Discretiva

  massam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
māssam casus accusativus singularis substantivi māssa

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈmaːs.sam/(classice)
Syllabificatio phonetica: mās·sam — morphologica: mass-am

Loci +/-

Vitruvius
ca. -80…-15
Marcus Valerius Martialis
40–103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.) Tum vero ex eo inventionis ingressu duas fecisse dicitur massas aequo pondere, quo etiam fuerat corona, unam ex auro et alteram ex argento. Cum ita fecisset, vas amplum ad summa labra implevit aquae, in quo demisit argenteam massam. Cuius quanta magnitudo in vasum depressa est, tantum aquae effluxit. Ita exempta massa quanto minus factum fuerat, refudit sextario mensus, ut eodem modo, quo prius fuerat, ad labra aequaretur. Ita ex eo invenit, quantum [ad] certum pondus argenti ad certam aquae mensuram responderet. —De architectura Vitruvii [1][2]

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

  • Sit vultus tibi levior licebit
Tritis litoris aridi lapillis,
Sit moro coma nigrior caduco,
Vincas mollitia tremente plumas
Aut massam modo lactis alligati,
Et talis tumor excitet papillas,
Qualis cruda viro puella servat,
Tu nobis, Clyte, iam senex videris:
Tam multos quis enim fuisse credat
Natalis Priamive Nestorisve? —Epigrammata M. Valerii Martialis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber nonus, Prooemium. [11] — massam
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: massam.
  3. 3.0 3.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber octavus. LXIV, versus 9 — massam