Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈmerda/(classice)
Syllabificatio phonetica: mer·da — morphologica: merd-a

Nomen substantivum +/-

merda, -ae fem.

  1. (Obscena metaphora) excrēmentum

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. merda merdae I
gen. merdae merdārum II
dat. merdae merdīs III
acc. merdam merdās IV
abl. merdā merdīs VI
voc. merda merdae V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

√ Excrementumdilatare ▼
√ Excrementumcollabi ▲

Discretiva

  merda dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

merdā +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
merdā casus ablativus singularis substantivi merda
Appellatio +/-
 API: /ˈmerdaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mer·dā — morphologica: merd-a

Francogallice +/-

merda +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
merda tertia singularis perfectum activa indicativus merder
Appellatio +/-
 API: [mɛʁˈda]
Syllabificatio phonetica: mer·da — morphologica: merd-a

Loci +/-

Marcus Valerius Martialis 40-103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

Circumlata diu mensis scribilita secundis
Urebat nimio saeva calore manus;
Sed magis ardebat Sabidi gula: protinus ergo
Sufflavit buccis terque quaterque suis.
Illa quidem tepuit digitosque admittere visa est,
Sed nemo potuit tangere: merda fuit. —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber tertius. XVII — merda
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: merda.