opposuerim

Discretiva

opposuerim dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
opposuerim	prima singularis	perfectum	activa	coniunctivus	oppōnō (oppōnere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /oppoˈsuerim/

(classice)

Syllabificatio phonetica: op·po·su·e·rim — morphologica: op-posu-erim

Loci

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Oratores vero vel praecipue Latinam eloquentiam parem facere Graecae possunt: nam Ciceronem cuicumque eorum fortiter opposuerim. —Institutio oratoria Quintiliani