praecurrebam

Discretiva

praecurrebam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praecurrēbam	prima singularis	imperfectum	activa	indicativus	praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯.kurˈreːbam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·cur·rē·bam — morphologica: prae-curr-ebam

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Ergo igitur evocato statim armentario equisone magna cum praefatione deducendus adsignor. Et sane gaudens laetusque praecurrebam sarcinis et ceteris oneribus iam nunc renuntiaturus nanctaque libertate veris initio pratis herbantibus rosas utique reperturus aliquas. —Metamorphoseon libri XI Apulei