Discretiva

  putemur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
putēmur prima pluralis praesens passiva coniunctivus putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /puˈteːmur/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tē·mur — morphologica: put-emur

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Equidem primum considerare soleo, postuletne causa; nam neque parvis in rebus adhibendae sunt hae dicendi faces neque ita animatis hominibus, ut nihil ad eorum mentis oratione flectendas proficere possimus, ne aut inrisione aut odio digni putemur, si aut tragoedias agamus in nugis aut convellere adoriamur ea, quae non possint commoveri. —De oratore Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De oratore. (The Latin Library): Liber secundus. 182 [205] — putemur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: putemur.