Discretiva

  serveris dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
servēris secunda singularis praesens passiva coniunctivus servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /serˈweːris/(classice)
Syllabificatio phonetica: ser·vē·ris — morphologica: serv-eris

Usus +/-

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Cui miles: Ne, quaeso, paveas, soror. Frater huc veni salvare animam, non perdere. Serva me, ut ipsa serveris. Quasi adulter ingressus, si vis, martyr egrediar. —De virginibus Ambrosii Mediolanensis (c.339-397)