Discretiva

  transeuntibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
trānseuntibus casus dativus pluralis participii trānsiēns
trānseuntibus casus ablativus pluralis participii trānsiēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /traːnseˈuntibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·e·un·ti·bus — morphologica: trans-eunt-ibus

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

  • fiunt et praecoques ferventi aqua perfusae quamlibeat inmaturae; mirumque dulcem sucum olivas bibere et alieno sapore infici. purpureae sunt et in <i>is, ut uvis, in nigrum colorem transeuntibus posiis. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus decimus, cap. 4, [16] — transeuntibus
  2. Vicicitatio: transeuntibus.