Discretiva

  vectorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
vectōrum casus genitivus pluralis substantivi vector

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /wekˈtoːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: vec·tō·rum — morphologica: vector-um

Loci

+/-
Phaedrus
ca. -10…+60
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 45 p.C.n.)

  • Cum de fortunis quidam quereretur suis,
Aesopus finxit consolandi gratia:
Vexata saevis navis tempestatibus,
Inter vectorum lacrimas et mortis metum
Faciem ad serenam subito ut mutatur dies,
Ferri secundis tuta coepit flatibus
Nimiaque nautas hilaritate extollere.
Factus periclis tum gubernator sophus:
«Parce gaudere oportet et sensim queri,
Totam aeque vitam miscet dolor et gaudium». —Fabulae Phaedri [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus, XVIII. De fortunis hominum. Versus 4 — vectorum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: vectorum.