Discretiva

  vicit dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
vīcit tertia singularis perfectum activa indicativus vincō (vincere)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈwiːkit/(classice)
Syllabificatio phonetica: vī·cit — morphologica: vic-it