þing

Anglica Antiqua

Formae aliae

•  thing 

Nomen substantivum

þing, ⁓es neut.

1. res (-ei, fem.) || Id quod est, actio, opus, factum.
2. Contio, conventus.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	þing	þing
acc.	þing	þing
gen.	þinges	þinga
dat.	þinge	þingum