ἥλιος

Graeca Antiqua

Appellatio

• /hɛ́ːlios/ (prisce)
• /ˈilios/

Formae aliae

• ἠέλιος (antique)

• Romanizatio:  hēlios 
• Notae Beta: H(/LIOS

Notatio

A *hᾱϝελιος; confer Dorice  ἀέλιος  (aëlios), Cretice  ἀβέλιος  (avelios, *ἀϝελιος), a lingua prisca Indoeuropaea *seH₂wel-yo-, a *suH₂el, “sol.”

Nomen substantivum

ἥλι|ος, ὁ masc.

1. sol (-is, masc.) ||

Declinatio

	sing.	dual.	plur.
nom.	ἥλιος	ἡλίω	ἥλιοι
gen.	ἡλίου	ἡλίοιν	ἡλίων
dat.	ἡλίῳ	ἡλίοιν	ἡλίοις
acc.	ἥλιον	ἡλίω	ἡλίους
voc.	ἥλιε	ἡλίω	ἥλιοι