Solum Arete Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
arete.

Latine +/-

Aretē +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /aˈreteː/(classice)
Syllabificatio phonetica: A·re·tē — morphologica: Aret-ē

Notatio +/-

Graeca Antiqua: Ἀρέτη

Nomen proprium +/-

Aret|ē, -ēs fem. [1][2]

  1. Tyranni Syracusani Dionysii Maioris et Aristomaches filia (anno 353 a.C.n. mortua).

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. Aretē
I
gen. Aretēs
II
dat. Aretae
III
acc. Aretēn
IV
abl. Aretē
VI
voc. Aretē
V

Translationes +/-

Aristomaches filiadilatare ▼
Aristomaches filiacollabi ▲

Arētē +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /aˈreːteː/(classice)
Syllabificatio phonetica: A·rē·tē — morphologica: Aret-e

Notatio +/-

Graeca Antiqua: Ἀρήτη

Nomen proprium +/-

Arēt|ē, -ēs fem. [3][4][5]

  1. Arete Cyrenaea, Aristippi filia, Graeca philosopha floruit circa saeculum IV. a.C.n. Cyrenis, Libyae.
  2. (Myth. Graeca) Regina Phaeacum et Alcinoi uxor in Odyssea Homeri.

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. Arētē
I
gen. Arētēs
II
dat. Arētae
III
acc. Arētēn
IV
abl. Arētē
VI
voc. Arētē
V

Translationes +/-

Graeca philosophadilatare ▼
Graeca philosophacollabi ▲
Regina Phaeacumdilatare ▼
Regina Phaeacumcollabi ▲

Fontes

  1. 1.0 1.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. Aretē, ēs, f. (Ἀρέτη) (tom. 1, p. 558)
  2. 2.0 2.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)ARETE100
  3. 3.0 3.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 217 — “Ārēte, es, f. Ἀρήτη”
  4. 4.0 4.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. Arētē, ēs, f. (Ἀρήτη) (tom. 1, p. 558)
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)ARETE200
  6. Vicicitatio: Arete.