Latine +/-

Boōtēs +/-

Appellatio +/-

 API: /boˈoːteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: Bo·ō·tēs — morphologica: Boot-es

Nomen proprium +/-

Boōt|ēs, -ae masc. [1][2][3]

  1. Sidus, signum caeleste ex pluribus stellis compositum.[1]

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. Boōtēs
I
gen. Boōtae
Boōtis
Boōtī
II
dat. Boōtae
Boōtī
III
acc. Boōtēn
IV
abl. Boōtē
VI
voc. Boōtē
V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Translationes +/-

Sidusdilatare ▼
Siduscollabi ▲

Discretiva

  Bootes dictio est in variis linguis:

Dictiones similes +/-

Formae affines +/-

Germanice +/-

Bootes +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
Bootes casus genitivus singularis substantivi Boot
Appellatio +/-
Bootes API: [ˈboːtəs](appellatio normata)
Syllabificatio phonetica: Boo·tes — morphologica: Boot-es

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 461 — “BŎŌTES, genit. æ, vel i, vel is, m.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 354 — “Bŏōtes, æ”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — Boōtēs, ae u. is, Akk. ēn, m. (βοώτης, Ochsentreiber) (tom. 1, p. 854)