Discretiva

  Ciceroni dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
Cicerōnī casus dativus singularis substantivi Cicerō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /kikeˈroːniː/(classice)
Syllabificatio phonetica: Ci·ce·rō·nī — morphologica: Ciceron-i

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Velleius Paterculus
ca. -20/+35
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 Decimus Iunius Iuvenalis
100-128
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Est, ut dicis, inquit; sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. quamquam ego non quaero, quid tibi a me probatum sit, sed huic Ciceroni nostro, quem discipulum cupio a te abducere. —De finibus Ciceronis [1][2]

class.

  • Quis enim ignorat diremptos gradibus aetatis floruisse hoc tempore Ciceronem, Hortensium, anteque Crassum, Cottam, Sulpicium, moxque Brutum, Calidium, Caelium, Calvum et proximum Ciceroni Caesarem, eorumque velut alumnos, Corvinum ac Pollionem Asinum, aemulumque Thucydidis Sallustium, auctoresque carminum Varronem ac Lucretium neque ullo in suspecti operis sui carmine minorem Catullum? —Historiae Romanae Vellei [3][2]

saec. I.

  • in primis ex amphibolia, neque illa obscura quae Atellanio more captant, nec qualia vulgo iactantur a vilissimo quoque, conversa in maledictum fere ambiguitate: ne illa quidem quae Ciceroni aliquando sed non in agendo exciderunt, ut dixit, cum is candidatus qui coci filius habebatur coram eo suffragium ab alio peteret: «ego quoque tibi favebo»; —Institutio oratoria Quintiliani [4]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • fidimus eloquio? Ciceroni nemo ducentos
nunc dederit nummos, nisi fulserit anulus ingens.
respicit haec primum qui litigat, an tibi servi
octo, decem comites, an post te sella, togati
ante pedes. ideo conducta Paulus agebat
sardonyche, atque ideo pluris quam Gallus agebat,
quam Basilus. rara in tenui facundia panno. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [5][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Incredibilis sine offensione concursus erat; vicissimque alacres, pars herbis odoriferis incincte reductisque post cubitum manicis, candidas in gurgite manus ac brachia lavabant, nescio quid blandum peregrino murmure colloquentes. Vix usquam clarius intellexi quod Ciceroni placet et veteri proverbio dici solet, inter linguas incognitas omnes propemodum surdos ac mutos esse. —Epistole familiares Petrarcae [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quintus. 25 [75] — Ciceroni
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: Ciceroni.
  3. 3.0 3.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput XXXVI. p. 2 — Ciceroni
  4. Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber sextus, II. [47] — Ciceroni
  5. 5.0 5.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VII, versus 139 — Ciceroni
  6. 6.0 6.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber I. 5: [4] — Ciceroni