Gallus

Latine

Appellatio

Gallus

API: /ˈgallus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Gal·lus — morphologica: Gall-us

Gallus

Notatio

← Graeca Antiqua: Γάλλοι

Nomen adiectivum

Gall|us, -a, -um

1. Gallorum vel qui ad Gallos pertinet.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	Gallus	Galla	Gallum	nom.	Gallī	Gallae	Galla
gen.	Gallī	Gallae	Gallī	gen.	Gallōrum	Gallārum	Gallōrum
dat.	Gallō	Gallae	Gallō	dat.	Gallīs	Gallīs	Gallīs
acc.	Gallum	Gallam	Gallum	acc.	Gallōs	Gallās	Galla
abl.	Gallō	Gallā	Gallō	abl.	Gallīs	Gallīs	Gallīs
voc.	Galle	Galla	Gallum	voc.	Gallī	Gallae	Galla

Synonyma

• Gallicus

Translationes

Gallorum vel qui ad Gallos pertinet

• Anglice: Gallic (en)

• Germanice: gallisch (de)

Nomen proprium

Gall|us, -ī masc.

1. Vir Gallicus; unus ex Gallis.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Gallus	Gallī	I
gen.	Gallī	Gallōrum	II
dat.	Gallō	Gallīs	III
acc.	Gallum	Gallōs	IV
abl.	Gallō	Gallīs	VI
voc.	Galle	Gallī	V

Dictiones derivatae

• Gallia

Translationes

Vir Gallicus

• Anglice: Gaul (en)

• Germanice: Gallier (de) m

Gallus (cognomen)

Formae aliae

• C., Cn.

Notatio

Fortasse idem quod gallus?

Nomen proprium

Gall|us, -ī masc.

1. Quoddam cognomen Romanum.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Gallus	—	I
gen.	Gallī	—	II
dat.	Gallō	—	III
acc.	Gallum	—	IV
abl.	Gallō	—	VI
voc.	Galle	—	V

Gallus (flumen)

Notatio

Cf. vocem Palaeograecam Γάλλος (Gallos)

Nomen proprium

Gall|us, -ī masc.

1. Geog. flumen Phrygiae et Bithyniaeque, quod hodie Turcis Göksu vocatur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Gallus	—	I
gen.	Gallī	—	II
dat.	Gallō	—	III
acc.	Gallum	—	IV
abl.	Gallō	—	VI
voc.	Galle	—	V

Gallus (sacerdos)

Formae aliae

• Galla fem.

Nomen proprium

Gall|us, -ī masc.

1. (Myth.) ēvirātus sacerdōs Cybelēs.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Gallus	Gallī	I
gen.	Gallī	Gallōrum	II
dat.	Gallō	Gallīs	III
acc.	Gallum	Gallōs	IV
abl.	Gallō	Gallīs	VI
voc.	Galle	Gallī	V