Magnus
Appellatio pronuntiatusque
+/-Māgnus API: /ˈmaːŋ.nus/ (classice) Magnus API: /ˈmaɲ.ɲus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: Māg·nus — morphologica: Magn-us
Notatio
+/-Nomen proprium
+/-Māgn|us, -i masc.
- √ Cognomen Romanum / Latinum.
Declinatio
+/-m. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | Māgnus | Māgnī | I |
gen. | Māgnī | Māgnōrum | II |
dat. | Māgnō | Māgnīs | III |
acc. | Māgnum | Māgnōs | IV |
abl. | Māgnō | Māgnīs | VI |
voc. | Māgne | Māgnī | V |
Nomina clara
+/-Translationes
+/-Loci
+/-M. Tullius Cicero -106…-43 |
C. Plinius Secundus 23-79 | |||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ Marcus Tullius Cicero - Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio. (The Latin Library): 13 [36] — Magnus
- ↑ 2.0 2.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 4, [18] — Magnus
- ↑ 3.0 3.1 Vicicitatio: Magnus.
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 50, [119] — Magnus