Pluto

Latine

Deus Pluto [1]

Formae aliae

• Pluton

Notatio

Palaeograece Πλούτων (Plūtōn), a πλοῦτος (plūtos, pecunia).

Nomen proprium

Plūt|ō, -ōnis m

1. Deus Romanus Graecusque inferorum.
2. Nonus planeta Solis.

Declinatio

	sing.	plur.
nom.	Plūtō	—	I
gen.	Plūtōnis	—	II
dat.	Plūtōnī	—	III
acc.	Plūtōnem	—	IV
abl.	Plūtōne	—	VI
voc.	Plūtō	—	V

Translationes

Anglice

(et deus et planeta) Pluto

Germanice

(et deus et planeta) Pluto

Graeca Antiqua

(deus) Πλούτων (Plūtōn, m.)

Ruthenice

(et deus et planeta) Плутон (Plutón, masc.)

Suecice

(et deus et planeta) Pluto