Romulus

Latine

Nomen proprium

Rōmul|us, -ī masc.

1. Conditor mythicus urbis Romae, et geminus Remi.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Rōmulus	—	I
gen.	Rōmulī	—	II
dat.	Rōmulō	—	III
acc.	Rōmulum	—	IV
abl.	Rōmulō	—	VI
voc.	Rōmule	—	V

Nomen adiectivum

Rōmul|us, -a, -um

1. Qui ad Romulum pertinet; Romanus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	Rōmulus	Rōmula	Rōmulum	nom.	Rōmulī	Rōmulae	Rōmula
gen.	Rōmulī	Rōmulae	Rōmulī	gen.	Rōmulōrum	Rōmulārum	Rōmulōrum
dat.	Rōmulō	Rōmulae	Rōmulō	dat.	Rōmulīs	Rōmulīs	Rōmulīs
acc.	Rōmulum	Rōmulam	Rōmulum	acc.	Rōmulōs	Rōmulās	Rōmula
abl.	Rōmulō	Rōmulā	Rōmulō	abl.	Rōmulīs	Rōmulīs	Rōmulīs
voc.	Rōmule	Rōmula	Rōmulum	voc.	Rōmulī	Rōmulae	Rōmula

Dictiones collatae

• Quirīnālia
• Quirīnālis
• Quirīnus

Dictiones derivatae

• Rōma
• Rōmilius
• Rōmuleus
• Rōmulidēs