difficilis

Latine

Notatio

← dis- + facilis

Nomen adiectivum

diffĭcĭl|is, -e

1. Molestus factu.

Declinatio

sg.	mf	n		pl.	mf	n
nom.	diffĭcĭlis	diffĭcĭle		nom.	diffĭcĭlēs	diffĭcĭlia
voc.	diffĭcĭlis	diffĭcĭle		voc.	diffĭcĭlēs	diffĭcĭlia
acc.	diffĭcĭlem	diffĭcĭle		acc.	diffĭcĭlēs diffĭcĭlīs	diffĭcĭlia
gen.	diffĭcĭlis	diffĭcĭlis		gen.	diffĭcĭlium	diffĭcĭlium
dat.	diffĭcĭlī	diffĭcĭlī		dat.	diffĭcĭlibus	diffĭcĭlibus
abl. (adj.)	diffĭcĭlī	diffĭcĭlī		abl. (adj.)	diffĭcĭlibus	diffĭcĭlibus
abl. (subst.)	diffĭcĭle	diffĭcĭle		abl. (subst.)	diffĭcĭlibus	diffĭcĭlibus

Dictiones collatae

Contaria

• facilis

Dictiones derivatae

• difficultas

Translationes

Anglice

(molestus factu) difficult

Francogallice

(molestus factu) difficile

Germanice

(molestus factu) schwierig , schwer

Hispanice

(molestus factu) difícil

Italice

(molestus factu) difficile