Iulius

Latine

Notatio

“Iovialis.” Pro *iovilios, a lingua prisca Indeuropaea *dieu-. (Watkins, 2000, p. 22, Pokorny, 1959, pp. 183–187)

Mensis pro C. Iulio Caesare nominatum est.

Nomen proprium

Jūlĭ|us, -a, -um (poët. etiam Ĭūlĭ-)

1. Gens Romana.

Nomen adiectivum

Jūlĭ|us, -a, -um (poët. etiam Ĭūlĭ-)

1. Qui ad gentem Iuliam pertinet.
2. Qui ad mensem septimum calendarii Gregoriani pertinet.

   Kalendae Iuliae

3. (subst.; m., sc. mensis) Mensis septimus calendarii Gregoriani.

Declinatio

sg.	m	f	n		pl.	m	f	n
nom.	Jūlius	Jūlia	Jūlium		nom.	Jūliī Jūlī	Jūliae	Jūlia
voc.	Jūlī	Jūlia	Jūlium		voc.	Jūliī Jūlī	Jūliae	Jūlia
acc.	Jūlium	Jūliam	Jūlium		acc.	Jūliōs	Jūliās	Jūlia
gen.	Jūliī Jūlī	Jūliae	Jūliī Jūlī		gen.	Jūliōrum	Jūliārum	Jūliōrum
dat.	Jūliō	Jūliae	Jūliō		dat.	Jūliīs	Jūliīs	Jūliīs
abl.	Jūliō	Jūliā	Jūliō		abl.	Jūliīs	Jūliīs	Jūliīs

Dictiones collatae

• Synonymum: (mensis) † Quintilis

Translationes

Anglice

(mensis) July

Graeca Antiqua

(mensis) Ἰουλαῖος (Iūlaeos, m.)

Hispanice

(mensis) julio m