absolutam

Discretiva

absolutam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
absolūtam	casus accusativus singularis · genus femininum	participii absolūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /absoˈluːtam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·tam — morphologica: ab-solut-am

Loci

Titus Livius -58/+17

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Eam ampliatam, deinde absolutam pro collegii sententia pontifex maximus abstinere iocis colique sancte potius quam scite iussit. —Ab urbe condita Titi Livii

Latinitas nova

saec. XVI.

• Sed divina quadam ordinatione, mediante studio, contemplatione et cura, quae ex admiratione quadam proficiscitur, ex hominibus quidam impensius oculos rationis ad lumen intelligentiae convertant; unde postea collectis universalibus tum per propriam inventionem et experientiam, tum per doctrinam et disciplinam, habitum illum desideratissimum adipiscantur, quem ideo homini quatenus homo est convenire dicimus, quia, si quae felicitas est ad animam a corpore absolutam spectans, illam ad partem, non ad hominem totum referri dicimus. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni