Discretiva

  arbore dictio est in variis linguis:

Dictiones similes +/-

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
arbore casus ablativus singularis substantivi arbor
Appellatio +/-
 API: /ˈarbore/(classice)
Syllabificatio phonetica: ar·bo·re — morphologica: arbor-e

Francogallice +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
arbore prima singularis praesens activa indicativus arborer
arbore tertia singularis praesens activa indicativus arborer
arbore prima singularis praesens activa coniunctivus arborer
arbore tertia singularis praesens activa coniunctivus arborer
arbore secunda singularis praesens activa imperativus arborer
Appellatio +/-
 API: [aʁˈbɔʁ]
Syllabificatio phonetica: ar·bore — morphologica: arbor-e

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • molle ovum, palmulae, nuclei pinei, oleae albae ex dura muria, eaedem aceto intinctae, vel nigrae, quae in arbore bene permaturuerunt, vel quae in passo defrutove servatae sunt; —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • Mira animalium pro se cuique sollertia astutissima. ascendendi in tantam altitudinem difficultas draconi; itaque tritum iter ad pabula speculatus ab excelsa se arbore inicit. scit ille inparem sibi luctatum contra nexus; itaque arborum aut rupium attritum quaerit. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, XXIV. [[3] ] — arbore
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arbore.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 12, [33] — arbore