Discretiva

  demonstrare dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

dēmōnstrāre +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dēmōnstrāre secunda singularis praesens passiva imperativus dēmōnstrō
dēmōnstrāre
praesens activa infinitivus dēmōnstrō

Appellatio +/-

 API: /deːmoːnˈstraːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·re — morphologica: de-monstr-are

Dacoromane +/-

demonstrare +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
demonstrare
praesens activa infinitivus demonstra substantiv.
Appellatio +/-
 API: /de.monˈstra.re/
Syllabificatio phonetica: de·mon·stra·re — morphologica: de-monstr-are

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Plinius Secundus 23-79 Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

  • deinde, cum lenieris eum, qui audiet, demonstrare, nihil eorum ad te pertinere et negare quicquam de adversariis esse dicturum, neque hoc neque illud, ut neque aperte laedas eos, qui diliguntur, et tamen id obscure faciens, quoad possis, alienes ab eis auditorum voluntatem; et aliquorum iudicium simili de re aut auctoritatem proferre imitatione dignam; deinde eandem aut consimilem aut maiorem aut minorem agi rem in praesenti demonstrare. —De inventione Ciceronis [1][2]

saec. I.

  • elephans homine obvio forte in solitudine et simpliciter oberrante clemens placidusque etiam demonstrare viam traditur; idem vestigio hominis animadverso prius quam homine intremescere insidiarum metu, subsistere ab olfactu, circumspectare, iras proflare nec calcare, sed erutum proximo tradere, illum sequenti, simili nuntio usque ad extremum, tunc agmen circumagi et reverti aciemque derigi. adeo omnium odori durare virus illud maiore ex parte ne nudorum quidem pedum. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Nec Mercurius omisit obsequium. Nam per omnium ora populorum passim discurrens sic mandatae praedicationis munus exequebatur: «Si quis a fuga retrahere vel occultam demonstrare poterit fugitivam regis filiam, Veneris ancillam, nomine Psychen, conveniat retro metas Murtias Mercurium praedicatorem, accepturus indicivae nomine ab ipsa Venere septem savia suavia et unum blandientis adpulsu linguae longe mellitum.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De inventione. (The Latin Library): Liber primus. XVII. [24] — demonstrare
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: demonstrare.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 5, [9] — demonstrare
  4. 4.0 4.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VI. Capitulum VI. Versus 2 — demonstrare