Discretiva

  dividatur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvidātur tertia singularis praesens passiva coniunctivus dīvidō (dīvidere)

Appellatio +/-

 API: /diːwiˈdaːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dā·tur — morphologica: di-vid-atur

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Vitruvius ca. -30/-22 L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 P. Cornelius Tacitus
ca. 116
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
Ioannes Keplerus
1571-1630
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • qui et definierunt plurima et definiendi artes reliquerunt, quodque est definitioni adiunctum, ut res in partes dividatur, id et fit ab illis et quem ad modum fieri oporteat traditur; item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. —De finibus Ciceronis [1][2]

class.

  • Altitudo ita uti atticurges; item et eius plinthos; reliquumque praeter plinthum, quod erit tertia pars crassitudinis columnae, dividatur in partes septem: inde trium partium torus, qui est in summo; reliquae quattuor partes dividendae sunt aequaliter, et una pars fiat cum suis astragalis et supercilio superior trochilus, altera pars inferiori trochilo relinquatur; sed inferior maior apparebit, ideo quod habebit ad extremam plinthum proiecturam. —De architectura Vitruvii [3]

saec. I.

  • Quinquennis vineae non alia est putatio quam ut figuretur quemadmodum supra institui dicere, neve supervagetur; sed ut caput trunci pedali fere spatio sit inferius iugo, quaternisque bracchiis, quae duramenta quidam vocant, dividatur in totidem partes. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [4]

saec. I.

  • Magis tamen et desideratur ut clausulis et apparet, primum quia sensus omnis habet suum finem poscitque naturale intervallum, quo a sequentis initio dividatur, deinde quod aures continuam vocem secutae ductaeque velut prono decurrentis orationis flumine tum magis iudicant, cum ille impetus stetit et intuendi tempus dedit. —Institutio oratoria Quintiliani [5]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • ne, patres conscripti, ultimum Seiani diem sed sedecim annos cogitaveritis. etiam Satrium atque Pomponium venerabamur; libertis quoque ac ianitoribus eius notescere pro magnifico accipiebatur. quid ergo? indistincta haec defensio et promisca dabitur? immo iustis terminis dividatur. insidiae in rem publicam, consilia caedis adversum imperatorem puniantur: de amicitia et officiis idem finis et te, Caesar, et nos absolverit. —Annales P. Cornelii Taciti [6][2]

saec. IV.

  • Iam porro sex temporum pedes, num aliunde blandius sonant atque festivius, nisi quod utraque lege partiuntur; scilicet aut in duas aequales partes terna tempora possidentes, aut in unam simplam ex aequalibus partem, et alteram duplam, id est, ut maior habeat bis minorem, et eo modo ab illa dividatur aequaliter, duobus temporibus quatuor tempora in bina demetiente ac secante? —De musica Augustini [7][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Cum ex primis partibus consistant omnia quae ex partibus componuntur, sequitur non ex parte rei, sed ex arbitrio et instituto accidere, ut idem quantum pariter impariterque dividatur; aliter, inquam, quam definita numeri species dividitur. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni [8][2]

saec. XVII.

  • Potesque ampliari haec ratio etiam ad solidi considerationem in hunc modum, quod cum solidum spatium non dividatur sine hiatu, nisi in cubos et rhombica, rhombica sunt cubis capaciora. —Strena seu de nive sexangula Ioannis Kepleri [9][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quartus. 4 [8] — dividatur
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: dividatur.
  3. De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber tertius, 5. [3] — dividatur
  4. Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber quartus. Caput XXI. [1]  — dividatur
  5. Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber nonus, IV. [61] — dividatur
  6. 6.0 6.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber VI. [8] — dividatur
  7. 7.0 7.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica (Universitas Turicensis). Liber sextus. Caput X, p. 26. — dividatur
  8. 8.0 8.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura (Universitas Turicensis): Liber De minimi existentia. Cap. XI.  — dividatur
  9. 9.0 9.1 JOANNIS KEPLERI S. C. MAJEST. MATHEMATICI: STRENA seu DE NIVE SEXANGULA. FRANCOFURTI AD MOENUM apud GODEFRIDUM TAMBACH. Anno MDCXI.