Discretiva

  fascinare dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

fascināre +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
fascināre secunda singularis praesens passiva imperativus fascinō
fascināre
praesens activa infinitivus fascinō
Appellatio +/-
 API: /faskiˈnaːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: fas·ci·nā·re — morphologica: fascin-are

Dacoromane +/-

fascinare +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
fascinare
praesens activa infinitivus fascina substantiv.
Appellatio +/-
 API: /fas.t͡ʃiˈnare/
Syllabificatio phonetica: fas·ci·na·re — morphologica: fascin-are

Hispanice +/-

fascinare +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
fascinare prima singularis futurum activa coniunctivus fascinar
fascinare tertia singularis futurum activa coniunctivus fascinar
Appellatio +/-
 API: [fas.θi'naɾe]
Syllabificatio phonetica: fas·ci·na·re — morphologica: fascin-are

Loci +/-

Gaius Valerius Catullus -87…-54
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quaeris, quot mihi basiationes
tuae, Lesbia, sint satis superque.
quam magnus numerus Libyssae harenae
lasarpiciferis iacet Cyrenis,
oraclum Iovis inter aestuosi
et Batti veteris sacrum sepulcrum;
aut quam sidera multa, cum tacet nox,
furtivos hominum vident amores:
tam te basia multa basiare
vesano satis et super Catullost,
quae nec pernumerare curiosi
possint nec mala fascinare lingua. —Carmina Catulli [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 7. ad Lesbiam, versus 12 — fascinare (Bibliotheca Augustana)
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: fascinare.