Discretiva

  interfuisses dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
interfuissēs secunda singularis plusquam perfectum activa coniunctivus intersum (interesse)

Appellatio +/-

 API: /interfuˈisseːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ter·fu·is·sēs — morphologica: inter-fu-isses

Loci +/-

Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • cum responsum expectantibus cunctis terram intuens diu tacitus fleret, rursus consul: ‘si iuvenis regnum accepisses, minus equidem mirarer ignorasse te, quam gravis aut amicus aut inimicus esset populus Romanus; nunc vero, cum et bello patris tui, quod nobiscum gessit, interfuisses, et pacis postea, quam cum summa fide adversus eum coluimus, meminisses, quod fuit consilium, quorum et vim in bello et fidem in pace expertus esses, cum iis tibi bellum esse quam pacem malle?’ —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XLV, caput 8 — interfuisses
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: interfuisses.