Latine +/-

interveniō +/-

Appellatio +/-

 API: /interˈwenioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ter·ve·ni·ō — morphologica: inter-ven-io

Notatio +/-

inter + veniō

Verbum temporale +/-

interven|iō, -īre, intervēnī, interventum

  1. (Intrans.) inter aliqua venīre.
  2. (Trans., cum dativo) in media re venire.
    hiems rebus gerendis intervenit
  3. Interpōnere.

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
interven- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. interveniō interveniam   interveniēbam intervenīrem interveniam  
II. sing. intervenīs interveniās intervenī! interveniēbās intervenīrēs interveniēs intervenītō!
III. sing. intervenit interveniat   interveniēbat intervenīret interveniet intervenītō!
I. plur. intervenīmus interveniāmus   interveniēbāmus intervenīrēmus interveniēmus  
II. plur. intervenītis interveniātis intervenīte! interveniēbātis intervenīrētis interveniētis intervenītōte!
III. plur. interveniunt interveniant   interveniēbant intervenīrent intervenient interveniuntō!
Thema Vox passiva
interven- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. intervenior interveniar   interveniēbar intervenīrer interveniar  
II. sing. intervenīris interveniāris intervenīre! interveniēbāris intervenīrēris interveniēris intervenītor!
III. sing. intervenītur interveniātur   interveniēbātur intervenīrētur interveniētur intervenītor!
I. plur. intervenīmur interveniāmur   interveniēbāmur intervenīrēmur interveniēmur  
II. plur. intervenīminī interveniāminī intervenīminī! interveniēbāminī intervenīrēminī interveniēminī
III. plur. interveniuntur interveniantur   interveniēbantur intervenīrentur intervenientur interveniuntor!
Thema Vox activa
intervēn- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. intervēnī intervēnerim intervēneram intervēnissem intervēnerō
II. sing. intervēnistī intervēneris intervēnerās intervēnissēs intervēneris
III. sing. intervēnit intervēnerit intervēnerat intervēnisset intervēnerit
I. plur. intervēnimus intervēnerimus intervēnerāmus intervēnissēmus intervēnerimus
II. plur. intervēnistis intervēneritis intervēnerātis intervēnissētis intervēneritis
III. plur. intervēnērunt intervēnerint intervēnerant intervēnissent intervēnerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
intervenīre intervēnisse interventūrum,
-am, -um esse
interveniēns   interventūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
intervenīrī interventum,
-am, -um esse
interventum īrī   interventus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
interveniendī interveniendus, -a, -um interventum interventū

Dictiones collatae +/-

Synonyma

  1. intercēdō, intercēdere

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Discretiva

  intervenio dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

intervēniō +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
intervēniō casus dativus singularis intervēnium
intervēniō casus ablativus singularis intervēnium
Appellatio +/-
 API: /interˈweːnioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·vē·ni·ō — morphologica: inter-veni-o