Latine +/-

 
ET LUX PERPETUA LUCEAT EIS. Monumentum lapis Berolini venum dandus.

Appellatio +/-

 API: /ˈluːke.oː/(classice)
Syllabificatio phonetica: lū·ce·ō — morphologica: luc-eo

Notatio +/-

← Latinelūx

Verbum temporale +/-

lūc|eō, -ēre, lūxī [1][2][3][4][5]

  1. (Intrans.) lucem emittere
  2. (Trans.) aliquid ad lucem emittendum redigere

Coniugatio +/-

Verbum finitum

Thema Vox activa
lūc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. lūceō lūceam   lūcēbam lūcērem lūcēbō  
II. sing. lūcēs lūceās lūcē! lūcēbās lūcērēs lūcēbis lūcētō!
III. sing. lūcet lūceat   lūcēbat lūcēret lūcēbit lūcētō!
I. plur. lūcēmus lūceāmus   lūcēbāmus lūcērēmus lūcēbimus  
II. plur. lūcētis lūceātis lūcēte! lūcēbātis lūcērētis lūcēbitis lūcētōte!
III. plur. lūcent lūceant   lūcēbant lūcērent lūcēbunt lūcentō!
Thema Vox activa
lūx- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. lūxī lūxerim lūxeram lūxissem lūxerō
II. sing. lūxistī lūxeris lūxerās lūxissēs lūxeris
III. sing. lūxit lūxerit lūxerat lūxisset lūxerit
I. plur. lūximus lūxerimus lūxerāmus lūxissēmus lūxerimus
II. plur. lūxistis lūxeritis lūxerātis lūxissētis lūxeritis
III. plur. lūxērunt lūxerint lūxerant lūxissent lūxerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
lūcēre lūxisse lūcēns  

Gerundium Gerundivum Supinum
lūcendī lūcendus, -a, -um

Dictiones collatae +/-

Composita

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Lucem emitteredilatare ▼
Lucem emitterecollabi ▲
Ad lucem emittendum redigeredilatare ▼
Ad lucem emittendum redigerecollabi ▲

Loci +/-

Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Sed et ego ignea vita substantiae divinitatis super pulchritudinem agrorum flammo, et in aquis luceo, atque in sole, luna et stellis ardeo, et cum aereo vento quadam invisibili vita, quae cuncta sustinet, vitaliter omnia suscito. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis [6][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 115 — “LŪCĔO, ces, xi, cere, n. 2.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 392 — “lūcĕo, xi 2. v. n. [lux]”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — lūceo, lūxī, ēre (lux) (tom. 2, p. 708)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)lucere
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)luceo
  6. 6.0 6.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Pars prima. Visio prima, II — luceo
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: luceo.