Discretiva

  praesentibus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
praesentibus casus dativus pluralis participii praesēns
praesentibus casus ablativus pluralis participii praesēns
praesentibus casus dativus pluralis substantivi praesēns
praesentibus casus ablativus pluralis substantivi praesēns

Appellatio +/-

 API: /prae̯ˈsentibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·sen·ti·bus — morphologica: praes-ent-ibus

Loci +/-

Decimus Iunius Iuvenalis
100-128
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica +/-

saec. II.

  • forsitan expectes ut Gaditana canoro

incipiant prurire choro plausuque probatae ad terram tremulo descendant clune puellae, [spectant hoc nuptae iuxta recubante marito quod pudeat narrare aliquem praesentibus ipsis.] inritamentum veneris languentis et acres divitis urticae [maior tamen ista voluptas alterius sexus]; magis ille extenditur, et mox auribus atque oculis concepta urina movetur. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XI, versus 166 — praesentibus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: praesentibus.