Latine +/-

resolūtē +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /resoˈluːteː/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·so·lū·tē — morphologica: re-solut-e

Notatio +/-

Latine: resolūtus.

Adverbium +/-

resolūtē (comp. resolūtius)

  1. Liberē.
  2. Effusē.

Translationes +/-

Discretiva

  resolute dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

resolūte +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
resolūte casus vocativus singularis · genus masculinum participii resolūtus
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /resoˈluːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·so·lū·te — morphologica: re-solut-e

Germanice +/-

resolute +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
resolute casus nominativus singularis · genus femininum · flexus fortis adiectivi resolut
resolute casus accusativus singularis · genus femininum · flexus fortis adiectivi resolut
resolute casus nominativus pluralis · flexus fortis adiectivi resolut
resolute casus accusativus pluralis · flexus fortis adiectivi resolut
resolute casus nominativus singularis · genus masculinum · flexus lenis adiectivi resolut
resolute casus nominativus singularis · genus femininum · flexus lenis adiectivi resolut
resolute casus accusativus singularis · genus femininum · flexus lenis adiectivi resolut
resolute casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus lenis adiectivi resolut
resolute casus accusativus singularis · genus neutrum · flexus lenis adiectivi resolut
resolute casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus mixtus adiectivi resolut
resolute casus accusativus singularis · genus neutrum · flexus mixtus adiectivi resolut
Appellatio pronuntiatusque +/-
resolute API: [ʁezoˈluːtə](appellatio normata)
Syllabificatio phonetica: re·so·lu·te