Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /riːˈdi.ku.lus/(classice)
Syllabificatio phonetica: rī·di·cu·lus — morphologica: ridicul-us

Formae aliae +/-

Notatio +/-

← Latinerīdeō (rīdēre)

Nomen adiectivum +/-

rīdĭcŭl|us, -a, -um, Adverbium: rīdiculē

  1. Risum movens, iocosus, qui ridere facit.
  2. Qui in rebus turpibus ridetur

Dictiones collatae +/-

Synonyma

  1. rīdiculōsus, iocōsus
  2. rīdiculōsus, stultus

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. rīdiculus rīdicula rīdiculum nom. rīdiculī rīdiculae rīdicula
gen. rīdiculī rīdiculae rīdiculī gen. rīdiculōrum rīdiculārum rīdiculōrum
dat. rīdiculō rīdiculae rīdiculō dat. rīdiculīs rīdiculīs rīdiculīs
acc. rīdiculum rīdiculam rīdiculum acc. rīdiculōs rīdiculās rīdicula
abl. rīdiculō rīdiculā rīdiculō abl. rīdiculīs rīdiculīs rīdiculīs
voc. rīdicule rīdicula rīdiculum voc. rīdiculī rīdiculae rīdicula

Translationes +/-

Qui ridere facitdilatare ▼
Qui ridere facitcollabi ▲
Qui in rebus turpibus rideturdilatare ▼
Qui in rebus turpibus rideturcollabi ▲

Loci +/-

Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • His dictis perterritus temptare formam adgredior. Iniecta manu nasum prehendo: sequitur; aures pertracto: deruunt. Ac dum directis digitis et detortis nutibus praesentium denotor, dum risus ebullit, inter pedes circumstantium frigido sudore defluens evado.Nec postea debilis ac sic ridiculus Lari me patrio reddere potui, sed capillis hinc inde laterum deiectis aurium vulnera celavi, nasi vero dedecus linteolo isto pressim adglutinato decenter obtexi.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Capitulum XXX. Versus 9 — ridiculus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: ridiculus.