scripsit

Discretiva

scripsit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
scrīpsit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈskriːp.sit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·sit — morphologica: scrips-it

Loci

Apuleius ca. 125–170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Nam lusus iste, quem publice gratissimo deo Risui per annua reverticula sollemniter celebramus, semper commenti novitate florescit. Iste deus auctorem et actorem suum propitius ubique comitabitur amanter nec umquam patietur ut ex animo doleas sed frontem tuam serena venustate laetabit adsidue. At tibi civitas omnis pro ista gratia honores egregios obtulit; nam et patronum scripsit et ut in aere staret imago tua decrevit. —Metamorphoseon libri XI Apulei