Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /sufˈfikioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: suf·fi·ci·ō — morphologica: suf-fic-io

Formae aliae +/-

Notatio +/-

← Latinesub + faciō

Verbum temporale +/-

suffĭc|ĭō, -ĕre, suffēcī, suffectum

  1. (Intransitivē) posse aliquid facere, satis posse aut esse.
  2. (Transitīvē) fundamentum ponere, subter facere.

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
suffic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. sufficiō sufficiam   sufficiēbam sufficerem sufficiam  
II. sing. sufficis sufficiās suffice! sufficiēbās sufficerēs sufficiēs sufficitō!
III. sing. sufficit sufficiat   sufficiēbat sufficeret sufficiet sufficitō!
I. plur. sufficimus sufficiāmus   sufficiēbāmus sufficerēmus sufficiēmus  
II. plur. sufficitis sufficiātis sufficite! sufficiēbātis sufficerētis sufficiētis sufficitōte!
III. plur. sufficiunt sufficiant   sufficiēbant sufficerent sufficient sufficiuntō!
Thema Vox passiva
suffic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. sufficior sufficiar   sufficiēbar sufficerer sufficiar  
II. sing. sufficeris sufficiāris sufficere! sufficiēbāris sufficerēris sufficiēris sufficitor!
III. sing. sufficitur sufficiātur   sufficiēbātur sufficerētur sufficiētur sufficitor!
I. plur. sufficimur sufficiāmur   sufficiēbāmur sufficerēmur sufficiēmur  
II. plur. sufficiminī sufficiāminī sufficiminī! sufficiēbāminī sufficerēminī sufficiēminī
III. plur. sufficiuntur sufficiantur   sufficiēbantur sufficerentur sufficientur sufficiuntor!
Thema Vox activa
suffēc- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. suffēcī suffēcerim suffēceram suffēcissem suffēcerō
II. sing. suffēcistī suffēceris suffēcerās suffēcissēs suffēceris
III. sing. suffēcit suffēcerit suffēcerat suffēcisset suffēcerit
I. plur. suffēcimus suffēcerimus suffēcerāmus suffēcissēmus suffēcerimus
II. plur. suffēcistis suffēceritis suffēcerātis suffēcissētis suffēceritis
III. plur. suffēcērunt suffēcerint suffēcerant suffēcissent suffēcerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
sufficere suffēcisse suffectūrum,
-am, -um esse
sufficiēns   suffectūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
sufficī suffectum,
-am, -um esse
suffectum īrī   suffectus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
sufficiendī sufficiendus, -a, -um suffectum suffectū

Dictiones collatae +/-

Composita

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Posse aliquid facere, satis posse aut essedilatare ▼
Posse aliquid facere, satis posse aut essecollabi ▲
Fundamentumm ponere, subter faceredilatare ▼
Fundamentumm ponere, subter facerecollabi ▲

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Ego autem tanto minus hoc audeo, quanto minus id quoque in nobis quod vita continua vigilantes dormientesque experimur, quo pacto fiat explicare sufficio. —Epistolae Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Epistolae (Universitas Turicensis). Epistola CLIX, p. 2. — sufficio
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: sufficio.