tempus

Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

API: /ˈtempus/

Notatio +/-

A radice Protindeuropaea *temp- “tendo.” (Watkins, 2000, p. 90, Pokorny, 1959, pp. 1064–1065) Sensus indicans partem corporis fortasse proprie dicitur alteram dictionem esse. [?]

Nomen substantivum +/-

temp|us, -ŏris neut.

Spatium durationis.
1. Intervallum.
Duratio generaliter, sine divisionibus.
(praecipue pl.) Spatium, in utroque capitis latere, post oculum frontemque, super mala, et ante aurem.

Declinatio +/-

n.	sing.	plur.
nom.	tempus	tempora	I
gen.	temporis	temporum	II
dat.	temporī	temporibus	III
acc.	tempus	tempora	IV
abl.	tempore	temporibus	VI
voc.	tempus	tempora	V

Loci +/-

Gaius Suetonius Tranquillus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

… qui sub idem tempus Syriae praepositus ... — De vita Caesarum Gaius Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum, liber IV Caligula, 2

Usus +/-

o tempora, o mores

Translationes +/-

Duratio	dilatare ▼

Duratio	collabi ▲

Anglice: time (en)
Batave: tijd (nl)
Catalane: temps (ca) m
Esperantice: tempo (eo)
Finnice: aika (fi)
Francogallice: temps (fr) m
Germanice: Zeit (de) f, Zeitspanne (de) f
Graeca Antiqua: χρόνος m ‎(khrónos)
Hispanice: tiempo (es) m
Suecice: tid (sv) c

Duratio generaliter, sine divisionibus	dilatare ▼

Duratio generaliter, sine divisionibus	collabi ▲

Germanice: Zeit f

Pars corporis	dilatare ▼

Pars corporis	collabi ▲