Latine +/-

Appellatio +/-

turba API: /ˈturba/(classice)
Syllabificatio phonetica: tur·ba — morphologica: turb-a

Nomen substantivum +/-

turb|a, -ae fem.

  1. Motus et trepidatio plurium, perturbatio multitudinis.
  2. (Meton.) incondita multitudo hominum.
  3. (Poet.) multitudo, magnus numerus.
    turba poetarum

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. turba turbae I
gen. turbae turbārum II
dat. turbae turbīs III
acc. turbam turbās IV
abl. turbā turbīs VI
voc. turba turbae V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

  1. tumultus, seditiō
  2. populus, vulgus

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Motus et trepidatio plurium, perturbatio multitudinisdilatare ▼
Motus et trepidatio plurium, perturbatio multitudiniscollabi ▲
Incondita multitudo hominumdilatare ▼
Incondita multitudo hominumcollabi ▲
Multitudo, magnus numerusdilatare ▼
Multitudo, magnus numeruscollabi ▲

Discretiva

  turba dictio est in variis linguis:

Dictiones similes +/-

Formae affines +/-

Latine +/-

turbā +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
turbā secunda singularis praesens activa imperativus turbō (turbāre)
Forma Modus flexurae originis
turbā casus ablativus singularis substantivi turba
Appellatio +/-
turbā API: /ˈturbaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: tur·bā — morphologica: turb-a

Dacoromane +/-

turba +/-

Proprietates grammaticales1 +/-
Forma Modus flexurae originis
turba casus nominativus/accusativus singularis articulatus substantivi turbă
Appellatio +/-
 API: /ˈturba/
Syllabificatio phonetica: tur·ba — morphologica: turb-a
Proprietates grammaticales2 +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
turba tertia singularis imperfectum activa indicativus turba
Appellatio +/-
 API: /turˈba/
Syllabificatio phonetica: tur·ba — morphologica: turb-a

Italice +/-

turba +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
turba tertia singularis praesens activa indicativus turbare
turba secunda singularis praesens activa imperativus turbare
Appellatio +/-
 API: /ˈturba/
Syllabificatio phonetica: tur·ba — morphologica: turb-a

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • in diem ex aequo convenarum turba renascitur, large frequentantibus quos vita fessos ad mores eorum fortuna fluctibus agit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus, cap. 15, [73] — turba
  2. Vicicitatio: turba.